ببین! سبز پوشیده ام…

شکر که در میان قوم بی غیرت نیستی؛ امام رضا (ع).

جوشن کبیر و من حقیر؟ مگر مولا به حالم کاری کند

قدر نشینت شدم، قطره قطره باریدم به لبخندی میهمانم کن؛ خدا.

چشمانم خط جاده را دنبال می کند تا به پاهایش برسد… نکند این راه را اشتباه به انتظار نشسته ام!؟

او فقط فریب تو را خورده بود، آمده بود تا عطش قدرتت رفع شود. خون “ندا”ی ما سیرابت کرد؛ موسوی؟

گر چه رویش به دیگری است؛ اما چه از پشت سر زیباست، مالک قلبم!